تحلیل فضایی الگوی اشتغال زنان در بخش های عمده فعالیت سکونتگاه های روستایی ایران

هدف از این پژوهش شناخت فعالیت پایه­ای و غیر پایه­ای اشتغال زنان روستایی در بخش­ها و گروه­های عمده فعالیت­های اقتصادی در مناطق روستایی و همچنین توزیع فضایی آن­ها در سطح کشور بود. جامعه آماری پژوهش 394 شهرستان کشور در بر می­گیرد، که آمار و اطلاعات آن­ها از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 استخراج شده و با استفاده از تکنیک ضریب مکانی (LQ)  بخش­های پایه که صادر کننده­ی نیروی شاغل بوده­اند مشخص گردیده­اند. نتایج حاکی از آن است که در بخش کشاورزی غرب و جنوب شرق کشور از نواحی پایه­ای می­باشند. در بخش صنعت نیز عمدتاٌ شمال غرب (شامل استان­های آذربایجان غربی و شرقی) و اصفهان، قم، مرکزی و بخش­های از استان­های همدان، زنجان و قزوین و تهران صادر کننده نیروی کار زنان روستایی به نواحی دیگر می­باشند. همچنین این پراکنش در بخشخدمات عمدتاٌ در مناطق مرکزی، شمال و جنوب کشور می­باشد که این نواحی به عنوان صادر کننده نیروی کار زنان روستایی در بخش خدمات شناخته می­شوند.